Eskola kirolari buruzko hausnarketa eta eritzi bat:
Ez dakit inoiz seme-alaben edo anai-arreben kirol partiduren
bat arbitratzea suertatu zaizuen. Izan neska edo izan mutil (azken honetan,
akaso, gehiago), izan ona edo txarra, izan saskibaloia, eskubaloia edo futbola
(azken honetan, akaso, gehiago) baina sufrikario bat izan daiteke, zalantzarik
gabe. Harmailetatik zarataka ari diren gurasoak, albotik oihuka dabiltzan
osabak, bukaeran kexuka azaltzen den lehengusu zaharragoa. Ez dago sinisterik!
Aspalditik egon da eztabaida, baina aste hontara arte ez
nuen inoiz soluziorik aurkitu. Mikel Garciari irakurri nion Herbereetan haurrek
beraiek arbitratzen dituztela euren futbol partidak, txandaka, horrela,
gurasoen etengabeko errespetu faltak ekidinez.
Badirudi, funtzionatzen duela. Bi urte daramatzate dagoeneko
sistema honekin KNVB Herbereetako futbol federazioan: “Joko garbia futbolean”
deitu diote ekimenari. Haurrek joko-arauak ikasten dituzte aurretik, eta
bitartekarien presiotik salbu, elkarrekin hartzen dituzte erabakiak. Horrek,
autonomia lantzen eta futbolarekiko harreman sanoago bat eraikitzen laguntzen
die.
Dena den, ez da nahikoa arbitroa aldatzea. Senideak eta
gainerako ikusleak joko-zelaitik 20 metrora egon behar dute norgehiagokak
dirauen bitartean, eta animatu bakarrik egin dezakete. Tristea da halako
neurriak hartu beharra, baina geurean ere zerbait pentsatu beharko dugu berandu
baino lehen.
Iturria: http://zuzeu.eus/kirola/haurrak-baino-okerrago/
iruzkinik ez :
Argitaratu iruzkina